Beleef de Veertigdagentijd

De mens is een zeer be­lang­rijk persoon.In de paas­wake horen we niet voor niets van de schep­ping, met als hoogte­punt de schep­ping van de mens, geschapen naar Gods beeld en gelijkenis. God heeft ons deel gegeven aan zijn leven. Wij krijgen voort­du­rend het leven van God van­wege zijn liefde voor ons. God heeft hem alles in han­den gegeven. Als mens kunnen we van alles. De mens is een groots wezen. Maar kunnen we ook alles? Ik zou zeggen: We kunnen van alles en uit­ein­delijk ook niets.

Er kan een trots bij de mens ontstaan, een hoogmoed, om zich van deze God en Schepper af te keren en zich van alles en ie­der­een onaf­han­ke­lijk te maken. De mens maakt zich­zelf ge­mak­ke­lijk tot baas van eigen leven en werk. Dat noemen we de eerste zonde van de mens; we komen ze tegen bij Adam en Eva, met deze opstand tegen God, om zich los te maken en vrij te zijn.

Zo wordt de mens de oude mens, op een doodlopende weg, want wat is de mens zon­der God, die zijn schepper is, zijn oorsprong en zijn doel. Kan de mens echt zo’n groot, onbeperkt wezen zijn en blijven?

Wij ervaren voort­du­rend onze beper­kingen, of we willen of niet. We merken dat wij geschapen zijn, slechts een schepsel; de dood bestaat, maar ook de ouderdom met haar beper­kingen, en het lij­den. Dat we maar moei­lijk kunnen plaatsen. De mens wil zo graag Heer zijn over alles, maar staat ook altijd weer met lege han­den. Zo is hij deze oude mens.

Bij menig rouwadver­tentie staat dat ook zo: Na een onge­lijke strijd, van­wege een ziekte, heeft moeten opgeven. We hebben het verloren. En dat willen we eigen­lijk niet. Dit is de meest echte wer­ke­lijk­heid.

Op Aswoens­dag wor­den wij uit­ge­no­digd om daar bij stil te staan. We wor­den gevraagd na te denken over ons leven, over de zin van het leven, met deze woor­den: Bedenk wel mens stof ben en wat dan? Waarom leven, als we toch dood gaan.

Er is een ant­woord van de ongelo­vi­ge mens, die zegt: Profi­teer zoveel moge­lijk van het leven, want daarna is het gedaan. Zo wordt het ook uit gedragen. Rouwadver­tenties zijn soms state­ments aan het wor­den.

Onlangs stond er in een krant: “Durf te denken; durf te leven”. Dat klinkt mooi. Wees vrij en ga je gang. Als je geld hebt en lang gezond blijft, kun je veel. Velen willen zo leven.

Op de rouw­kaart stond ook. Ik heb met mijn vrouw volop genoten van alle moge­lijk­he­den die het leven ons gaf. Dat is echt niet ie­der­een gegeven. Hebben wij dan pech en zij geluk? Toen stond er: “En nu is het mooi geweest.” En hij heeft zijn leven laten beëindigen, met als laatste state­ment: “Reeds vroeg verlost van angst voor de dood en van geloof in valse sprookjes, is het mooi geweest”. Met die gedachte ben ik verdwenen in het onein­dige niets. Is dit de waar­heid?

Daarom is deze tijd in de kerk zo be­lang­rijk voor ons. Het lij­den bestaat, met tal­loze moei­lijk­he­den en altijd de dood. Is er een ant­woord. Zijn het sprookjes, die wij ver­kon­di­gen. Hoe moei­lijk kan het voor mensen zijn om te geloven.

Er klinkt een tweede oproep klinkt: Bekeer u, keer om. Laat je niet vangen in al die wereldse gedachten, waar het dood loopt. Keer om en geloof in de Blijde Bood­schap. Christus heeft een ant­woord gebracht, met zijn lij­den en dood tot op het kruis. Het is allemaal niet zinloos. Hij heeft ons moei­lijke bestaan gedeeld en ons leven weer geopend voor God, die onze Vader is. Hij heeft ons met God willen verzoenen. God wil ons niet aan ons lot over laten. Christus is dan ook de nieuwe adam, de nieuwe mens, die deze nieuwe schep­ping moge­lijk maakt. Hij wil ons bestaan open­bre­ken naar God en het eeuwig leven.

Daarom is deze ver­kon­di­ging van de Blijde Bood­schap zo be­lang­rijk voor de kerk. Want Christus is verrezen. Hij geeft ons zijn leven, mid­den in de dood. Met Pasen wor­den wij allen uit­ge­no­digd om ons geloof te hernieuwen. En dat we door onze manier van doen en laten getuigen wor­den in de wereld en dit licht laten schijnen.

Helaas hebben ook veel gelo­vi­gen zo hun twijfels en hun vragen. Daarom, God geeft ons deze tijd van veer­tig dagen om te groeien in geloof en ver­trouwen, ook en juist bij lij­den en dood. Dat is niet het laatste, dat ons alleen maar zal vernie­tigen. Neen, ga mee in deze veer­tig dagen, om Pasen te vieren en uw geloof te vernieuwen en beleven.

In de Veer­tig­da­gen­tijd zullen op zon­dag en dins­dag­avond in de kerk van Schoon­hoven mensen spreken van hun geloof; Zij hebben de aanwe­zig­heid van God gezien in hun leven en willen daar­van getuigen. Geloof is geen twijfel, maar een zeker­heid, als een fun­dament, die ons steeds weer sterkt; dan kunnen wij ons kruis, onze wer­ke­lijk­heid van elke dag, die niet altijd ge­mak­ke­lijk is, dragen, van­wege Christus, die naar ons toe geko­men is en leven geeft. Midden in lij­den en dood en ons leven opent zich voor ons en alle mensen die nieuwe schep­ping.

Ik hoop voor ons op een goede Veer­tig­da­gen­tijd en dat we steeds weer kunnen geloven in de Blijde Bood­schap van Christus. En zijn licht kunnen uitdragen.