Geweld op grond van je geloof

Is er in God wel of geen geweld

Veel mensen denken dat het geloof een bron is van geweld en twee­dracht. In de bijbel wordt veel geweld gebruikt, ook in de naam van God. Wraakge­dachten wor­den gebe­zigd. Dat God de ongelo­vi­gen en de hardnekkige zon­daars moet straffen (of slaan). Hoe zit dat? Ook wordt er vanuit de kerk gezegd: “Geen geweld in de naam van God”. Of nog sterker: “In God is geen geweld”.

Er is wel een moei­lijk­heid. Er is maar één God, die vol van liefde is maar ook aan­spraak maakt op de waar­heid. Daarom kijken we naar Christus. God heeft zijn Zoon gezon­den om de mens te red­den en te overtuigen van de waar­heid van het geloof in de God van Israël en zo de God van Jezus Christus. Christus deed dat zonder geweld te gebruiken. Dat is het enorme span­nings­veld, waar wij mensen maar moei­lijk uit komen. Wij gebruiken ge­mak­ke­lijk geweld om onze mening op te dringen. Wij gebruiken onze macht, als we die hebben, soms met alle gevolgen van dien. Vaak willen wij vergel­ding en een recht­vaar­di­ging.

Er ligt eerder een probleem bij de mens dan bij God, die het geweld niet schuwt. Wij vragen aan God dat hij moet optre­den, want waarom doet Hij niets. Als we zo bid­den, dan spreken we wel onze eigen gedachten uit maar het zou ook goed om het zo in Gods hand te leggen. Hij is de Rechter. Hem komt het laatste oor­deel toe. Wie kan er bid­den: Ik laat het aan God over. Daarom kijken we naar Christus, die geslagen werd, en uit­ein­delijk gedood. Op het kruis bidt Hij tot zijn Vader, die Hem moet red­den en die Hem ook gered heeft.

Wat laat Jezus nog meer zien. Hij draagt onze schuld. We zeggen: God heeft op Hem de schuld gelegd van onze zon­den. God ver­geldt anders. De wraak wordt door Jezus zelf gedragen. Aan het kruis heeft Hij onze vergel­ding onder­gaan. Hij deelt onze pijn. Christus is solidair met alle slacht­of­fers van geweld, door zelf alles te dragen. Zo heeft God het kwaad overwonnen, door de kracht van zijn liefde. In een weer­loze liefde wor­den de machten van het kwaad ontmaskerd. Zo probeert God in Christus de mens te bereiken. Aan het kruis vergeeft Hij zijn beulen en een moor­de­naar word vrij­ge­spro­ken. De honderdman bekeert zich bij de dood van Christus en komt tot geloof.

Zo wordt de spiraal van het geweld won­der­lijk doorbroken. Het licht van Christus mag zo over het Woord van God vallen.

Wat zegt het over ons­zelf. Wij kijken altijd naar anderen, die vol geweld zou­den zijn, alsof we zelf on­schul­dig zijn. Als ik met een vinger naar anderen wijs, zie ik vaak niet dat ik met drie vingers naar mezelf wijs. Wie ben ik zelf. Ben ik ook niet medeplich­tig aan het onrecht op aarde? Durf ik mezelf echt vrij te pleiten?

In het licht van Christus’ dood en ver­rij­ze­nis ont­staat een nieuwe ge­meen­schap van mensen die weten dat ze zon­daars zijn, maar leven uit de genade van God. Deze genade van Christus geeft het om onze vijan­den lief te hebben en voor hen te pleiten bij God. Als we voor hen bid­den, nemen we hun schuld en vervloe­king op ons, zoals Jezus het deed en we pleiten voor hen bij God.

Dit is de echte liefde van God, vol barm­har­tig­heid, die ons oproept tot een intense beke­ring, als een omme­keer van het hart. Dit wil God aan ons geven, met zijn Geest, die dit onmoge­lijk werk van genade moge­lijk maakt. Zo verandert deze Geest het aanschijn van de aarde.