We leven heel sterk in het ritme van de week, met de dagen van zondag tot en met zaterdag. Hoe beleven we daarin de zondag. Soms lijkt het erop dat we vooral het ritme van de week beleven met de dagen dat we werken en de dagen dat we vrij zijn, meestal het weekend. De week begint of eindigt met het weekend. Agenda's beginnen met de maandag, het begin van de werkweek.
De joden kenden de sabbat, vanuit het scheppingsverhaal. Na zes dagen van werken, zoals het scheppen van de wereld, was er de rustdag. Je mag zeggen: Gelukkig is er een rustdag. Als we altijd maar door zouden gaan, dan zouden we overspannen worden. De mens heeft dit nodig.
De christenen hebben de sabbat veranderd in de zondag. Dat was zowel de achtste dag, als ook de eerste dag. Het was zowel de dag na de sabbat, de voltooiing van alles wat God met de schepping begonnen was als de dag die een nieuw begin inluidt, gegeven door Christus’ verrijzenis. De zondag is zo veel meer dan alleen een rustdag. Ze wijst ook naar de toekomst die ons wacht. Ze wijst ook naar het eeuwig leven. De mens heeft het nodig om niet alleen met het perspectief van deze wereld te leven.
Hoe belangrijk is het om de dag des Heren te vieren, met Christus en elkaar. De kerk komt samen om God te danken, vooral voor wat Christus gedaan heeft. De kerk komt samen om gesterkt te worden het vol te houden op onze weg door het leven naar de eindvoltooiing. Daarom vieren wij bij uitstek op die dag de Eucharistie. Het mag het hoogtepunt van die dag zijn. En wie deze dag overslaat, mist iets! Vaak werd dat ook beleeft, zoals mensen hebben kunnen zeggen: Als ik niet naar de kerk heb kunnen gaan, is het voor mij geen zondag.
Door een vermindering van geloof en kerkelijk leven, is deze dag erg onder druk komen te staan. Voor veel mensen kan de dag nog belangrijk zijn om samen iets te kunnen doen. Het is dan een sociale vrije dag, die ook zonder God en zonder kerk beleefd kan worden. Zo wordt alles uitgehold.
Wij als christenen hebben de plicht (!) om de zondag in ere te houden. We laten daarmee veel zien; het mag ons getuigenis zijn. Niets hoeft daarvoor te wijken! Helaas gaan ouderen (soms) niet naar de kerk, omdat de kinderen komen. Kunnen ze dan niet later komen? Soms slaat men over, omdat men jarig is, of omdat het een keer niet kan. Ook met de vakanties of als men weg moet, slaat men over. Kunnen we echt de zondag overslaan? Het is niet gemakkelijk om te zeggen dat het hoort bij onze kerkelijke verplichtingen. Dan lijkt het weer een wet. Je mag ook zeggen dat het een innerlijke verplichting is. Je kan niet anders. Dan zegt het iets van je geloof in God, die deze rust dag geeft, van Christus die ons een nieuw leven aanreikt, van onze betrokkenheid op elkaar als geloofsgemeenschap, omdat we ook samen ons kerk zijn willen beleven.
Vier de zondag. Het doet je goed, lichamelijk, geestelijk, gelovig en sociaal. De zondag in ere houden, is meer dan de moeite waard.
