Pasen

Waarom vieren we ieder jaar Pasen en ook elke week, op de zon­dag, de dag van de ver­rij­ze­nis. Elke Eucha­ris­tie is een paas­vie­ring; ze heeft daar haar oorsprong. Pasen is toch 2000 jaar gele­den gebeurd. En we weten het wel. Daarom, Pasen is voor ons; niet voor Christus. Het moet nu bij ons binnen komen en gaan leven. Daar is veel tijd voor nodig, een leven lang. We ervaren het steeds: we zijn er nog lang niet. Wij hebben het nodig om steeds weer Pasen te vieren.

Wat is Pasen. Er is een ander woord: Pasen als een passage. God komt voorbij en Hij wil ons mee­ne­men. Wij hebben vaak een sta­tisch beeld van God, alsof God in beton gegoten is, vast en onveran­der­lijk. Neen, God is een dyna­mische God, van bewe­ging; Hij wil ons mee­ne­men. Maar hoe moei­lijk is het om de mens in bewe­ging te krijgen, dat hij mee doet, dat Hij veran­dert en zich vernieuwt. Dat is een levenslang proces; we zullen altijd leer­ling van de Heer blijven.

Pasen is als een passeren van God. God komt voorbij. Hij wil iets groots doen, een nieuwe schep­ping maken. Dat hebben de joden gezien bij hun be­vrij­ding uit Egypte. Daarvoor was er deze overgang: van de slavernij naar de vrij­heid.

En zo voor ons: van alles wat ons gevangen houdt in deze wereld en onderdrukt, naar be­vrij­ding, en als laatste van de dood naar het leven en daartussen zit van alles: deze overgang van de zonde naar ver­ge­ving, van pijn en won­den naar heil en gene­zing, van ruzie met haat en nijd naar ver­zoe­ning en vrede om weer goed te leven met elkaar, in onze ge­zin­nen, tussen man en vrouw, in de kerk, in onze pa­ro­chie en met God zelf. Hoe nodig is het, steeds weer.

Daarom is het be­lang­rijk om steeds weer Pasen te vieren, want wij vallen ge­mak­ke­lijk terug, in onze oude leventje, van gemak en ook van zonde. Wie kent zich­zelf niet.

Maar niet ie­der­een wil zo Pasen vieren. Niet ie­der­een wil zich laten mee­ne­men, want eenmaal bevrijd moeten we ook op weg gaan. We zijn niet meteen in het beloofde land. Er was een weg te gaan. De joden wil­den steeds terug, denkend dat het in Egypte toch beter was, met alle slavernij en onder­druk­king. Veel mensen zeggen: Met God weet je het nooit; er is alleen deze onzeker­heid, om te leven in overgave, in ver­trouwen en groot geloof.

Dat is het wel! Jezus is verrezen of niet. God is liefde of Hij is niet. Hij zorgt echt wel of Hij laat je op een gegeven toch stikken.

Wat voor geloof hebben wij. Vaak gebruiken we God voor ons­zelf. We geven God iets, als een offer, met een kaarsje, en we eisen dan dat God ons dan terug geeft, wat wij wensen; anders hoeft het niet meer. En ook geven we pas als we zelf gekregen hebben, zoals mensen zeggen; Als ik de lotto win, dan krijgt de kerk ook wat. Dit is niet het chris­te­lijk geloof en leven.

God wil ons leven vernieuwen en niet zoals we onze kleren vernieuwen met stoppen en lappen. Pasen is een nieuwe schep­ping, een nieuw leven, om kin­de­ren van God te wor­den, zoals Jezus. Dat gaat de oude schep­ping ver te boven.

De vernieu­wing van de kerk en de wereld zal gebeuren, als we oprecht leer­ling willen zijn en wor­den en blijven van de Heer; en dat is een dage­lijkse gebeuren, als een overgang van oud naar nieuw.

Dit is een werk van God, gedaan in Christus, deze, onze God die mens wordt, afdaalt tot ons bestaan ten dode, en de schep­ping steeds zuivert en ons mee wil nemen naar de Vader; want daar ligt ons leven en onze iden­ti­teit, ten diepste en voor altijd.

Als we dit verliezen, dan zijn we ook alles kwijt, zoals we ook zien in de wereld, die zich­zelf kwijt is geraakt; ze is van God los geraakt en gaat een doodlopende weg en we leven dan ge­mak­ke­lijk alleen voor ons­zelf, voor eigen geld, eer en macht, met een beetje gods­diens­tig­heid en veel schijn­hei­lig­heid en onop­recht­heid.

Wij hebben het nodig Pasen te vieren. God oor­deelt en veroor­deelt ons niet. Hij wil ons red­den en dat is ons geloof. Hij geeft ons Jezus. Hij wordt ons leven; daar­van getuigen we en spreken we. Waar het hart van vol is, daar loopt de mond van over.

Vier Pasen en laat je steeds mee nemen; laat achter je wat niet goed is geweest en laat de Heer je leven vernieuwen en versta je roe­ping in de kerk, want dat is ook de uit­no­di­ging van Pasen, steeds weer. God gaat gelukkig steeds door ook met de kerk, ondanks al haar tekort­ko­mingen, want Jezus leeft en Hij wil ons zijn leven, zijn Geest geven. Dan wordt het een zalig Pasen, vrucht­baar in ons, voor de kerk, voor uw gezin en voor de hele wereld. Amen.