In de natuur loopt alles ten einde; met het vallen van de bladeren en het steeds donker worden, komt de vraag naar voren: hoe eindigt alles. Alles gaat voorbij en als we dat niet beseffen zullen we steeds de dingen van deze wereld na lopen; we worden uitgenodigd na te denken. Waarom ben ik hier op aarde. Waarom leef ik? Toch niet enkel en alleen om wat rondjes hier op de aarde te draaien, toch niet alleen om te werken en geld te verdienen of te genieten.. Er is een ader leven dat ons wacht. We weten dat door de winter heen de lente weer zal komen. Zal dat voor de mens dan ook niet zo zijn. Wat is ons leven.
Het is interessant om te horen wat er gebeurt. Jezus is niet gehecht aan stenen tempels. Het gaat Hem ook om niet om kerkgebouwen, al zijn we daar wel aan gehecht. Het is ook niet het probleem dat veel kerken sluiten. Het probleem is de geloofsafval, dat we God niet meer nodig hebben. Het gaat Jezus om de kerk die wij zijn, en of wij in deze wereld getuigen zijn van de Blijde Boodsschap dat God de wereld wil redden van haar doodlopende weg.
Over het lot van de kerk en de wereld worden 3 dingen voorspeld. Er komen scheuringen; zij zijn zelfs onvermijdelijk. Het zal duidelijk worden wie het geloof van de kerk heeft, met haar onderscheidingsgave en wie vasthoudt aan zijn eigen geloof. Jezus bidt om eenheid in de kerk, maar wij gaan uit elkaar of gaan weg.
Met dit alles komt dan ook de vervolging. Het zal een blijvend gegeven zijn voor de kerk. Christenen moeten steeds getuigenis afleggen. Het zal zijn met gevaar voor eigen leven. Ales zal gevraagd worden. Er bestaat geen gemakkelijk christendom of gemakzuchtig. Het lijkt er weleens op dat de kerk in het westen in slaap gevallen is.
1 december begint de advent, om ons wakker te roepen, want God komt, ofwel op het einde en weest klaar, ofwel nu, om mee te doen. En wees niet bang. God bestaat en Hij zal je beschermen, ook al wordt je uitgelachen, bespot of zelfs gedood. De bescherming van God betekent niet dat er niets zal gebeuren, maar dat hij je een kracht geeft, om staande te blijven. Het zal de strijd van het geloof zijn; Blijf standvastig.
In de wereld zal er oorlog en strijd zijn, van mens tot mens. De wereld gaat ten onder aan zichzelf. De wereld maakt zichzelf kapot. En de christenen leven daarin anders. Ze gebruiken niet dezelfde wapens, zoals gemakkelijk kan gebeuren, want Jezus prijst machtelozen en de vredestichters, de barmhartigen en de zachtmoedigen. Van ons wordt een andere houding verwacht, die van Jezus zelf. Hij redt de wereld met de geestelijke strijd tegen de listen en het bedrog van de duivel, met zijn leugens en halve waarheden, die ons mensen steeds mee kunnen nemen. Er is geen andere waarheid dan Christus, die juist is en steeds wordt afgewezen. Het teken van het kruis blijft staan. Standvastigheid is niet vanzelfsprekend.
Maar in die strijd kondigt het nieuwe leven zich ook aan, zoals we in de natuur kunnen zien. Nu al worden de knoppen van de lente gezet en zij blijven doorheen de koude winter, ook al sneuvelen er sommigen. Hoe zal het met ons gaan in deze onzekere spanende tijden voor kerk en wereld. Wees standvastig en bouw op Christus en zijn kerk. Denk niet dat je het zonder de kerk gaat redden en denk ook niet dat je beter weet dan de kerk.
We leven in spannende tijden, maar ook mooie tijden, niet gemakkelijk. De Heer sterkt ons, dan kunnen we de strijd aan, niet gemeen, niet achterbaks, niet op de persoon, want God wil ons mensen juist redden, al laat niet iedereen zich echt redden, want dat vraagt nederigheid, beschikbaarheid en veel liefde voor God Zelf en iedere mens. Want liefde is het grootste gebod met de barmhartigheid en met het oordeel dat jij velt, zul je zelf geoordeeld worden. Weest waakzaam in deze tijd en laat God je sterken.
