God wil ons vernieuwen
gepubliceerd op woensdag, 1 januari 2020
Met de geboorte van dit Kind begint onze jaartelling. Christus is gekomen om het aanschijn van de aarde nieuw te maken. Beseffen we dat. De mens wil altijd vernieuwen. Het woordje nieuw is in de politiek altijd pakkend. Mensen raken er door geïnspireerd maar haken ook weer af. Want wat is nieuw. We zeggen weleens: Er is niets nieuws onder de zon.
God alleen kan vernieuwen, met zijn Geest, die uitgestort is over de aarde en steeds vernieuwend wil werken in ons.
Dat zien we bijvoorbeeld in de kerk. We hadden een avond met de ‘blauwe’ zusters. Ze zitten in Heiloo en in Den Haag. In de jaren 80 zijn ze begonnen en kennen veel roepingen. Zo kennen we ook de zusters uit Dordrecht die weleens in onze parochies komen en ook veel roepingen hebben. Het is echt vernieuwend.
Een van de aanwezigen zei: Waarom is dat nou, een nieuw klooster voor zusters. Er zijn er toch al zoveel. Wie kan het begrijpen. Hoe zit het?
God is altijd vernieuwend bezig. Daarom ben ik zelf altijd geïnteresseerd in de echte vernieuwing van de kerk. Paus Franciscus zegt weleens: De kerk komt soms over als een oude moeder, maar toch is ze ook een jonge bruid.
Het is voor mensen heel moeilijk om dit te zien en hier in mee te gaan. We blijven gemakkelijk steken of vallen terug naar het oude. Maar de oude tijden van de kerk komen nooit meer terug.
We maken als kerk een uitdagende tijd mee. En wie wil meedoen? Het is nodig, want de tijden zijn echt veranderd. Paus Franciscus zei in zijn kersttoespraak tot het bestuur van de kerk: Nog maar weinig landen zijn christelijk en daarom zijn nieuwe manieren van evangelisatie hard nodig. Steeds opnieuw moeten we Christus uitdragen; Wie Hem echt gevonden heeft doet dat. Maar we doen dat niet zozeer op een discussiërende manier, om mensen te overtuigen, met een overvloed van woorden, maar op een getuigende manier, altijd met je eigen leven. En niet dat je beter bent of verhevener, maar omdat je jezelf kent en de ander dus niet veroordeelt maar de genade van God aanreikt, die we steeds nodig hebben.
De vraag is aan iedere christen; Hoe leef je door Hem en met Hem en in Hem want Christus is vaak ver weg in het leven van christenen.
De kerk moet zichzelf bekeren; daarom is de situatie van de kerk vandaag zoals ze is; ze sterft van de ene kant, omdat ze niet levensvatbaar is, maar burgerlijk, toegevend, middelmatig maar ze komt ook tot nieuw leven, waar ze leeft uit Christus en alleen uit Hem. Zo gaan we door, met hen die door willen gaan en de moed niet verliezen.
Het zijn spannende tijden, tot eens de eindtijd er is. Want eens, zo geloven wij toch, zal Hij wederkomen. Let op. De advent heeft ons daar gevoelig voor willen maken, maar misschien slapen we door, na een heerlijk kerstfeest.
Hij zal onverwachts komen, zo waarschuwde Hij zijn leerlingen. Het zal een tijd zijn van chaos, oorlogen en natuurrampen, zo voorspelde Hij. Er zijn tekenen dat zijn komst niet ver meer is, zei al paus Pius XII. Paulus VI sprak in dezelfde zin. De huidige paus gebruikte al een paar maal de term “laatste tijden”. Maar wat zegt Christus: Aan dit alles gaat een grote geloofsafval en vervolging vooraf.
Mensen zullen misschien nog wel geloven, maar niet meer in Hem. We geloven in van alles. En we willen vooral onszelf er goed bij voelen, maar het geloof in Christus met het kruis, waarmee hij redt, verdwijnt. Onze wereld raakt los van haar christelijke wortels met haar natuurlijke moraal, want God sluit aan bij de natuur, zoals huwelijk en gezin.
Mensen gaan in van alles geloven, van ufo’s tot reïncarnatie, van kosmische energie tot met geloof in bomen, die we omhelzen. Er zijn groepen die de oude heidense goden van stal halen zoals die vereerd werden in hun gebieden voordat Christus verkondigd werd. En zelf staan wij er wat verloren bij en maken ons druk om veel bijkomstige zaken.
De verkondiging van dit Kind van Bethlehem, als de Zoon van God, als de Messias en Verlosser, dat is de uitdaging van deze tijd.
Alleen argumenten zullen mensen niet overtuigen. God zelf moet de harten raken. En zijn Woord heeft die kracht, altijd, vanwege de liefde die God voor ons heeft, zoals we zijn, om ons niet te veroordelen maar om te redden.
Een man vertelde dat hij in de oorlog in een concentratiekamp zat. Hij stond op appel, in totale wanhoop en eenzaamheid. Ineens hoorde hij over het plein een stem: “Christus zegt, Ik ben het Licht van de wereld. Wie Mij volgt wandelt niet in duisternis, maar zal het Licht van het Leven bezitten”. Het was de stem van een gevangene uit de dodenbunker. Die stem, zei de man, heeft mijn leven gered; toen wist ik dat er tenminste nog Iemand bij mij was. Het had hem geraakt in zijn ziel.
Wat mensen raakt, is altijd de liefde. Dat is het unieke van het christelijke geloof. Heidense goden waren van alles maar geen liefde. Kosmische krachten beminnen niet. Dat doet alleen deze mens geworden God, die wil vergeven om te redden en zich aan ons blijft geven. Dat is het hart van ons geloof, belangrijk voor een wereld die zo gewond is. Daarom is mijn wens dat we Christus vinden in deze onherbergzame wereld, waar we vaak als verweesden zijn. Met Christus vinden we God, onze Vader, bij wie ons thuis mogen weten en die ons leven vernieuwt en betekenis geeft aan alles wat er gebeurt, want Hij is daarin getreden.
Ik hoop dus dat we Christus vinden en dat we echt met Hem weer het nieuwe jaar in gaan en ons leven steeds laten vernieuwen door Hem zolang de tijd ons gegeven is.