We vieren Pasen, steeds weer, van Palmzondag met het toejuichen van onze Heer en Koning, via Witte Donderdag, waar de Heer zijn leven aan ons geeft voor onze bevrijding en dan de paaswake naar Pasen zelf. We moeten er doorheen, zoals Christus er ook doorheen is gegaan, door lijden en dood heen. Het kruis is daar het teken van, het teken van geloof, van hoop en liefde.
Op het kruis is Christus blijven geloven dat God zijn Vader is. Hij zag Hem niet meer; Hij voelde Hem niet meer. Hij wist diep van binnen: Hij is er en zal uitkomst brengen. Zo heeft Hij zich overgegeven aan de dood. Maria stond onder het kruis om het mee te dragen, met hetzelfde geloof.
foto: Wim Koopman
Zijn dood was ook een verzoeningsdood. God wil in Christus de mens met zich verzoenen. Wie dat afwijst komt niet verder. Misschien is dat wel onze hoofdzonde: dat we God afwijzen, steeds weer. We leven gemakkelijk zonder God en geloven niet meer zo in hem. Christus sterft met open armen en biedt vergeving aan. Door Hem kunnen wij terug keren tot de Vader.
Het kruis biedt dus hoop. Het komt goed, zeggen we gemakkelijk. Zie wat God ervoor gedaan heeft, met zijn lijden en dood. Geef de moed niet op, door dit geloof. Houd vast aan Jezus en zijn kruis.
Zo is het kruis een teken van Gods liefde voor ons. Hij is ons blijven beminnen. Hij wil ons redden en Hij hoopt en bidt dat we deze liefde niet afwijzen. Wij worden bemind zoals we zijn. Dat is de meest bevrijdende liefde; het stelt ons in staat andere mensen te worden, kinderen van God, ook al werkt steeds deze oude natuur van de mensheid in ons door. Wij kunnen ons steeds vernieuwen met Christus en zo als kinderen van God leven met dit geloof, met deze hoop en deze liefde die is in Christus en naar ons toe blijft komen. Dat wil de Kerk ons geven als ze het geloof van Pasen viert, met dit kruis van Christus. Geef het dan ook een ereplaats in uw huis. En vier zo thuis dit geloof.
