Er gebeurt op dit moment zoveel in onze wereld, dat mensen zich afvragen: Waar gaat dit naar toe. Het zijn niet alleen de vele vluchtelingen die op zoek zijn naar een beter leven.
We zien ook dat onze politici geen antwoord kunnen geven op de vele problemen. Het geld regeert in grote mate. We zijn geneigd alleen onze eigen belangen te verdedigen. Wij accepteren niet dat mensen een andere moraal met zich meenemen; een moraal, waar wij zelf tientallen jaren geleden nog achter stonden, maar nu hebben losgelaten.
We spreken over democratie, alsof de democratie het laatste woord kan hebben, zonder diepere waarden die altijd gerespecteerd moeten blijven worden. Niets is zo veranderlijk als de mens, die steeds alles op de helling kan zetten.
Wat zijn onze echte problemen. Hebben wij in het rijke westen niet veel van de problemen in de wereld veroorzaakt? Wij zijn van God en zijn geboden losgeraakt en we krijgen een wereld op drift. Wij leven boven onze stand, met alle schuld die we hebben gemaakt. Wij hebben ook het gezin, dat toch de basis is, ontwricht; we hebben de mens meer als individu gezien, los van de gemeenschap. Wij hebben God losgelaten en gekozen voor eigen vrijheid, met het doen van onze eigen zin. Het is treffend om onze paus te horen spreken over de grote hebzucht van landen en mensen.
Het is niet gemakkelijk om tot een fundamentele verandering te komen. Hebben we daarbij Christus en zijn kerk niet nodig die ons een weg wijzen? Het hangt af van onze persoonlijke keuze, die wij zélf moeten maken om vanuit Christus weer smaak te geven aan deze wereld en het licht te brengen van de waarheid, met hoop en barmhartigheid.
God is zeker bezig om ons wakker te schudden opdat wij weer opstaan en een weg van geloof en bekering gaan, met geloof en liefde. Het wordt ons steeds aangeboden, want God gaat door. Dat we daar oog voor mogen krijgen.