Nu we Pasen gevierd hebben, gaan de lezingen meer over de eerste kerk; we horen daarvan zeven weken lang vanuit dat prachtige Bijbelboek, de Handelingen van de apostelen.
De kerk is geroepen om het werk van Christus in deze wereld voort te zetten. Onmogelijk; hoe zouden we dat moeten doen? Gelukkig vieren we in de kerk steeds het leven van Jezus; met zijn lijden, dood en verrijzenis. Christus komt steeds levend in zijn kerk. Hij is steeds in ons midden. En wat is de bedoeling daarvan? Christus wil zijn kerk in beweging zetten, in vuur en vlam; ons met dezelfde geest bezielen, dus met dezelfde liefde, met dezelfde ijver van de Heer. Hoe moeilijk voor de kerk, want er is ook een andere houding in ons, een andere mentaliteit.
Zoals we deze dagen in de politiek horen van onze nieuwe informateur: Iets wat in 40 jaren is gegroeid in een bepaalde richting, verander je niet in 40 dagen. Ook voor ons geldt: de Veertigdagentijd is tekort om je leven te veranderen. Er is een heel leven lang voor nodig. Hoe moeilijk is het echt in beweging te komen en dan bedoel ik meer dan alleen op zondag uit je bed komen om naar de kerk te gaan. Dat is pas het begin. Welke Geest ontvangen we hier. Wat gebeurt hier? Komt de Heer of niet? Gaan we mee?
Voor veel mensen is de kerk een gesloten bolwerk, zoals het ook in de politiek lijkt. En eigenlijk overal. Er is veel geslotenheid. Mensen zullen dus altijd teleurgesteld zijn, omdat ze verkeerde verwachtingen hebben of te hooggestemde verwachtingen; alsof de kerk deze perfecte gemeenschap zou zijn, alsof in de politiek niets menselijks ons vreemd zou zijn. Niets is minder waar. Wij zijn steeds een kerk op weg, met vallen en opstaan, maar met de Heer in ons midden gaan we door, de eeuwen door. We zijn gericht op Christus en niet op andere personen. Het is niet alleen de ongelovige Thomas; de leerlingen waren allen ongelovigen gebleven als de Heer hen niet verschenen was en zijn Geest had gegeven.
Zo ook in de politiek. Het is niet één persoon, die alle vertrouwen heeft geschonden. De informateur zei heel treffend: We moeten niet denken dat alleen één persoon zich schuldig gemaakt zou hebben. Wij lijden teveel aan selectieve verontwaardiging om steeds zelf buiten schot te blijven. De schijnheiligheid en de onoprechtheid is altijd een gevaar, in de kerk, in de politiek en zo in de hele wereld. Daarom: Christus moet steeds komen en ons zijn Geest geven; deze Geest brengt alles aan het licht. Absoluut!
De vergeving die gegeven wordt, gaat samen met de waarheid en de oprechtheid. Wij kunnen niet in onwetendheid blijven steken. Bij vergeven zijn belijdenis en berouw noodzakelijk. Dan kunnen we door gaan. Ik geloof zeker dat de kerk een voortrekkersrol heeft in de wereld. Ze is geroepen om deze nieuwe schepping te zijn. Maar we zijn als kerk vaak te slapend of te passief. Dat wordt zeker gezegd van de kerk in het rijke westen, die dan ook kan sterven. Of we sluiten ons op in onze veilige bolwerken, uit angst om ook vervolgd te worden. De leerlingen hadden zich opgesloten, met de deuren dicht uit vrees voor de joden, om niet hetzelfde lot te moeten ondergaan als hun Heer, die immers gekruisigd was. Maar de Heer zelf, deze verrezen Heer, de Overwinnaar, breekt binnen en breekt ons open en geeft zijn Geest, met ook deze zending: Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zendt Ik u.
En we weten dat de apostelen met deze gave van de heilige Geest erop uit getrokken zijn. Ook eten we hoe ze vervolgd zijn; hoe de eerste christenen geleden hebben, maar met deze Geest van de verrezen Heer alles konden verdragen. Ze hebben de mensen die hen van alles hebben aangedaan niet veroordeeld, maar hen willen redden met barmhartigheid, met een liefde voor de tegenstanders en vervolgers. Zo zijn velen gewonnen voor Christus en zijn kerk, door het getuigenis. De kerk is geroepen tot getuigenis, met haar eigen gebrokenheid en zondigheid. Zo kan ze laten zien dat Christus de Heer zelf doorgaat met ons en met de hele wereld; dat Christus deze barmhartigheid toont en wil geven aan de hele wereld. Want alleen vergeving met een oprechte bekering redt de wereld en het weigeren van vergeving, om zelf te ontvangen en ook te geven, brengt niemand verder. Dan blijven we opgesloten in onszelf.
Mensen worden geroepen; gewone mensen en zij worden gezonden door de Heer. Zo zijn we kerk. Het enige dat we kunnen doen is ons getuigenis geven, met onze manier van leven; alleen Gods geest maakt dat mogelijk want het is een werk van God. En we geven ons leven, want dat is de liefde van God en zijn enige gebod.
Laat je roepen door de Heer, doe mee en geef steeds je leven. Laat Gods geest je steeds weer bezielen.
