Pinksteren
gepubliceerd op woensdag, 19 mei 2021
Pinksteren is wel het grootste feest, niet alleen voor de kerk maar voor de hele wereld. God wil steeds alle mensen bereiken, God wil tot alle mensen spreken, niet alleen zoals eerst tot het joodse volk, niet alleen tot hen die christen hebben willen worden.
Het christendom heeft de roeping om naar alle mensen te gaan. Dat is zichtbaar geworden in de vele missionarissen, die er altijd zijn geweest.
k wil ook missionaris worden. Wij zijn als christen allemaal geroepen missionarissen te zijn en daar waar we leven en werken te getuigen. We zullen steeds meer horen van een missionaire kerk, dus een missionaire parochie, niet klein maar fijn, niet klein en op zichzelf terug getrokken, niet klein en alleen met zichzelf bezig, als het ware opgesloten in zichzelf.
Misschien was het niet verkeerd dat de kerken een jaar geleden dicht waren en nu nog beperkt open, al was en is dat zeker moeilijk, want je kunt je geloof dan niet beleven en voeden en je scherp houden met deze wekelijkse bekering, die er toch altijd moet zijn.
We moeten er nu uit leven en werken en laten zien. Wat is ons geloof en ons leven!
Maar het gaat erom wat God daarna met ons kan doen in deze wereld.Niet wat ik doe maar wat God kan doen. Dat is een groot verschil, voor wie het begrijpt.
De mens doet zeker wat, van alles, zoals ook naar voren is gekomen. We zien wat meer naar elkaar om; we waren misschien wat liever, al betwijfel ik dat ook weleens.
Hele groepen van mensen werden geprezen voor wat ze deden, de verpleegsters, de verzorgsters en je kon som zo gek niet noemen. Is God ook geprezen in deze tijd voor wat Hij doet en geeft?
Daarom, de kerk heeft altijd Pinksteren nodig, met deze geest van God. Wij hebben Pinksteren nodig, u en ik. De geest van God wil immers veel doen met u en met mij.
Ik kan veel noemen, maar het is niet vanzelfsprekend en het gaat niet vanzelf, want de hindernis is niet God die zo vrijgevig is, maar de mens, die gemakkelijk blijft steken, terugvalt, gevangen raakt, halsstarrig is, eigenwijs, steeds boos kan worden, verdrietig, toch zichzelf zoekt, zijn eigen bevrediging, zijn eigen rechtvaardiging, zijn eigen gelijk.
Ik hoop dat we onszelf ook wat meer hebben leren kennen in de loop van de tijd.
Dat we weten: ik heb deze Geest van God nodig, steeds weer en steeds meer.
En wat geeft de Geest. Ik kan het in één woord noemen: vernieuwing.
Het gebed tot de H. Geest zegt het zo: Gij zult het aanschijn van de aarde vernieuwen.
De vernieuwing is begonnen met Christus, met zijn dood en verrijzenis; aan het oude bestaan, het oude leven is mogelijkerwijs een einde gekomen. Jezus breekt de wereld open, maar wie zit daar op te wachten. Ik ben verbaasd dat deze coronatijd mensen er niet meer toe heeft gebracht God te zoeken, dan dat we al deden, misschien wel met een extra kaarsje of een extra gebedje voor steun en hooguit om dit probleem van de Corona op te lossen, zodat we met ons oude leven door kunnen gaan, want ook het nieuwe normaal, met anderhalve meter afstand is niet het nieuwe leven.
Mensen hebben ook wat gemist door deze afstand; er was zeker eenzaamheid, soms wat meer dan anders op jezelf terug geworpen zijn. Wat is er contact gezocht in deze maanden met allerlei mogelijkheden. Mensen zoeken elkaar; willen elkaar en toch is er afstand, zoals dat er natuurlijk al lang was, want mensen staan ook gemakkelijk tegenover elkaar; dat blijft echt. Het samenleven wordt altijd op de proef gesteld, zoals je hoort als mensen na hun vakantie of na Kerstmis gaan scheiden, omdat men minder zijn eigen leven heeft kunnen leiden met werk, sport en ontspanning. Te dicht op elkaar kan ook spanend zijn en moeilijk, met alle irritaties, die naar voren komen.
Daarom, God wil met zijn geest de wereld vernieuwen, de Geest die immers anders verbindt, en bevrijdt en ons mee neemt en leidt.
Het moet dus steeds weer beginnen met ons, met u en met mij,met ieder huwelijk, met het gezin, de parochie, de kerk en zo de wereld.
Opnieuw beginnen is steeds het motto worden van ons leven. Nu en niet pas na de coronatijd. Het is heel eenvoudig: want God maakt alles nieuw door zijn liefde,
waarmee hij ons aanspreekt en raakt; het is deze Geest van liefde die steeds echt vernieuwt, want ze vergeeft niet alleen maar ze opent ons weer voor elkaar en maakt ons ook blij diep van binnen, geen oppervlakkig geluk waar de wereld vol van is maar vluchtig, maar een geluk diep van binnen dat blijft ook doorheen alle moeilijkheden heen, verdriet en strijd, die er immers altijd zullen zijn in het leven.
God is groot in zijn liefde; Hij wil in ons grote dingen doen door zijn Geest van liefde.
Als wij deze Geest ontvangen, toelaten en laten werken, kan er wat gebeuren.
Het aanschijn van de aarde wordt vernieuwd.
Dat wens ik u toe en zo een zalig, vruchtbaar Pinksteren.