Veertigdagentijd als een quarantaine

Deze tijd is een echte veer­tig­da­gen­tijd; ze kan ook lan­ger duren dan 40 dagen. Het is als een qua­ran­tai­ne (ook 40 dagen). We wor­den op ons­zelf terug geworpen. De Veer­tig­da­gen­tijd wordt een tijd van genade genoemd. Een tijd van meer toeleg op het bid­den. Van grotere liefde tot God en de naaste. Dat kunnen we alleen inoefenen door het te doen.

De vie­rin­gen van de zon­dag in het weekend zijn geen publieke vie­rin­gen! De pastoor viert de Eucha­ris­tie in de kerk. Wij kunnen meevieren via kerk­dienstge­mist.nl - ook terug luis­te­ren is moge­lijk:

• Schoon­hoven: zater­dag 17.30 uur kerk­dienstge­mist.nl/stations/220
• Haas­trecht: zon­dag 11.00 uur: kerk­dienstge­mist.nl/stations/399

Het zijn be­lang­rijke tij­den; ze stellen ons veel vragen. De vraag is niet altijd waarom er iets gebeurt, maar waartoe en wat God ons hiermee wil zeggen en geven. Hij is immers de Heer; dat vieren we met zijn ver­rij­ze­nis. Hij gaat ver­der dan mensen kunnen gaan. Hij wil alles ten goede lei­den. We kunnen en mogen God ver­trouwen en in deze overgave leven.

Beleef deze Veer­tig­da­gen­tijd en geef de moed niet op. Houd ook contact met elkaar; we zijn samen kerk, ook in deze tij­den. Zijn er vragen laat van u horen. Indien gewenst brengt de pastoor de Communie. Deze wordt ook uit­gereikt in de kerk als de Eucha­ris­tie gevierd wordt.

Heeft u vragen neem contact op, tel. 0182 382455 / 06 20221977 of via e-mail.

Wij hou­den u graag op de hoogte.

Met Gods zegen,

Pastoor J. van der Mee

Uit de vie­ring van deze zon­dag

De veer­tig­da­gen­tijd is altijd een tijd om op weg te gaan en de Veer­tig­da­gen­tijd kan best lan­ger duren in een men­sen­le­ven, want het moet voor ons Pasen wor­den, in ons. Christus is eens verrezen, maar gaat dat ook voor ons leven. Is dat voor ons een licht in ons bestaan. Er is een uit­no­di­ging om dit geloof ons eigen te maken, zodat je er uit kan leven. Met Pasen moeten we ons geloof vernieuwen, ons leven met Christus en de kerk, ook al kunnen we mis­schien niet naar de kerk. Christus is een bron van leven. Dat ont­dek­ken; daar oog en oor voor krijgen, aller­eerst vanuit het Woord van God, dat we in de kerk en ook thuis altijd kunnen lezen. Het is een licht op ons pad voor de weg, die we moeten gaan. Laat je genezen door de Eucha­ris­tie, die we vieren om heil en gene­zing te vin­den.

Preek

Er gebeurt veel in deze dagen en dat allemaal door een klein virus, dat we niet zien. Er komt veel op ons af. De wer­ke­lijk­heid komt tot ons via onze oren en ogen; wat horen we allemaal en wat zien we allemaal. Door de enorme bericht­ge­ving komt er als het ware een domper op de wereld te liggen, met een bezorgd­heid, en een angst tot een op­ge­slo­ten zijn. We willen alles weten en doorgron­den. Een toe­spraak van de koning of de minister presi­dent wordt helemaal ontleed. De mens blijft het­zelfde wezen om alles in zijn hand te hou­den, onder controle; we kunnen geen plannen maken; de toe­komst is onzeker, steeds meer. We wor­den op ons­zelf terug geworpen. Ik vraag me af wanneer de verveling toeslaat, want wij mensen leven zo van ontspan­ning en aflei­ding als een grote vervreem­ding. Wie door­grondt de wer­ke­lijk­heid; wie ziet waar het om gaat; wie geeft ons een Woord. Jezus spreekt vaak, enigszins als een verwijt: Je hebt toch oren; hoor je het niet; je hebt toch ogen, ziet je het niet?

De mens is ergens verstopt geraakt, gesloten voor een grotere wer­ke­lijk­heid van het leven met deze dimensie die het geloof in Christus ons steeds wil geven, juist in deze Veer­tig­da­gen­tijd op weg naar Pasen. We mogen dat vandaag horen.

Het is de vraag: wie ziet God; wie hoort God. God wil onze gesloten wereld open­bre­ken; de blind­heid van deze blind­ge­bo­rene is daar een beeld van, want de blind­heid en de doof­heid sluit de mens op in zich­zelf, in zijn eigen wereld. En we zien alleen nog de buiten­kant, zoals ook Samuel, toen hij een koning moest uitkiezen. Wat laten we ons vaak lei­den door de buiten­kant, door de show, door op­per­vlak­kige gedachten en motieven, door wat ons direct bevre­digt.

We leven teveel binnen­we­relds. Hoe moei­lijk is het om de mens open te breken, om zijn ogen te openen en ook zijn oren. Jezus moet bij de blind­ge­bo­ren slijk op zijn ogen doen, zodat hij zich ineens onge­mak­ke­lijk en vuil begint te voelen en zich moet wassen. Hij wordt gewassen in Christus, die de gezon­dene is. Er kan een virus komen om de wereld wakker te schud­den en naar Christus te gaan. Daarom, wat doen we? We verliezen ons in einde­loze gesprekken en ook redene­ringen, zoals we ook zien in het evan­ge­lie. Ook door gelo­vi­ge mensen. Ze dis­cus­si­ëren zo met Jezus. Wat wil God en wat doet God. Het is altijd een vraag of wij gelo­vi­gen daar oog en oor voor hebben.

Er komen immers veel vragen naar boven: Is het een straf van God. Want die vraag wordt gesteld: Wie heeft er gezon­digd? De mens denkt ge­mak­ke­lijk aan een schul­dige en zoekt zondebokken. Jezus gaat veel ver­der, zoals Hij altijd ver­der gaat dan zonde en lij­den. Hij zegt heel mooi. De werken van God moeten open­baar wor­den. God wil wat doen, door lij­den en dood heen. Dat zien we in Jezus zelf, de ge­krui­sig­de en verrezen Heer, die door­heen alles, alles ten goede wil en kan lei­den, door deze ver­rij­ze­nis. Zo kan alles een zin krijgen, in het heils­plan van God met de wereld, met iedere mens, met u en mij, want God is totale liefde, al is dat mis­schien anders dan wij denken.

Eerst moet alles aan het licht komen, maar niet om te af te schrijven, zoals dat bij mensen kan gebeuren met een eindafreke­ning, maar om te genezen; de mens moet diep van binnen genezen wor­den. Er is een oor­deel, zegt Jezus; alles moet aan het licht komen, geen vals­heid, geen onzuivere motieven, geen onop­recht­heid, geen leugen. Paulus zegt wat mensen in het geheim doen is te schan­de­lijk om van te spreken. Als we naar het zuiverende liefde­volle licht gaan kunnen we gered wor­den. Christus is dit licht; Hij is ons genees­mid­del! De blind­ge­bo­ren mag Hem zien en krijgt het leven, maar zij die denken niet blind te zijn, wat een eigen­wijs­heid, bij hen blijft deze zonde, zegt Jezus. En dat is een hele andere zonde dan al het kwaad dat we doen. Het is de zonde van de afwij­zing van Christus, zoals dat gebeurt; het is de zonde van de afwij­zing van het werk van de heilige Geest, die in de kerk altijd won­de­ren wil doen, met zwakke, kleine en ook zon­dige mensen, zoals ook David was, deze grote koning, een man naar Gods hart, ook al heeft hij veel gezon­digd.

Er gebeurt veel in de wereld; als we geen oog en oor krijgen voor God, blijft onze wereld, ook ons eigen wereldje gesloten. Open je voor God. Word een leer­ling van Hem, en ga deze weg. Laat het licht van Christus over je schijnen in deze donkere dagen en leef zo in dit liefde­volle licht van Christus.