Komen we er doorheen?

Viering van Palmpasen

Openings­woord

De Goede week begint met palmtakken, om Christus toe te zingen; Hij is de Heer, maar deze palmtakken ver­gaan weer. Wat blijft er in deze ver­gan­ke­lijke wereld. Eer en macht en geld ver­dwij­nen, zaken waar mensen zo aan vast kunnen hou­den. Geloven we echt in Jezus? Ons geloof moet getoetst wor­den.

Vandaag zingen we voor de Heer, maar morgen willen we er niets mee te maken hebben. Jezus is de enige die door gaat en vast houdt, samen met Maria. Hij geeft ons het geloof, dat in ons steeds meer tot leven mag komen, met deze hoop en deze ware liefde.

Door zijn ver­rij­ze­nis en met de gave van zijn Geest wordt Hij een bron van leven en liefde. Dat wil Hij aan de wereld geven; ook wij mogen dat aan onze wereld geven door ons ge­tui­ge­nis.

Zo vieren we het begin van de Goede week; we gaan op weg naar Pasen om weer paas­mensen te wor­den en te blijven door Christus. Hem zingen we nu dan ook van harte toe; Hij is de enige Heer, die ons en de hele wereld redt en tot bij God brengt, zijn en onze Vader.

Homilie

Er is veel lij­den in de wereld en met het lij­den de dood. Dat is altijd al zo. Soms hebben we er geen aan­dacht voor en een andere keer staat het volop in de belang­stel­ling. Kunnen we leven met lij­den en dood, dat er toch altijd is?

Ik hoor mensen weleens zeggen: Ik ben niet bang voor de dood. Mis­schien bedoelen ze dat ze het niet erg vin­den om te sterven, dat ze niet bang zijn voor deze overgang, die de dood toch mag zijn, name­lijk van dit leven naar het eeuwig leven.

Ik vraag me vaak af hoe het zal zijn als we zo voor God komen te staan, de God die ons liefheeft en ons zo oor­deelt, de God die alles van mijn leven aan het licht brengt en de God die alles goed maakt.

Dat heeft iets dubbels, iets beangs­tigends als alles immers alles van je hele leven naar voren komt, maar ook iets bevrij­dends, want er is heil en gene­zing.

Dat moment van sterven, dat moment van over­gaan, beleven wij als gelo­vi­gen al doorheen ons leven. Christus wil ons dat geven. Ieder jaar met Pasen en in het klein iedere zon­dag, vieren wij deze overgang. God wil ons leven vernieuwen, met een dimensie erbij.

Mensen zeggen: We komen anders uit deze tijd, maar je leven ver­an­de­ren is niet zo ge­mak­ke­lijk. Het leven zal zeker ver­an­de­ren.

We vrezen een recessie, een terug­slag, alsof het leven minder wordt en we minder kunnen. Dat kan beangs­tigend zijn.

Maar waar stel je je hoop op? Op geld en goed? Wat is je leven? Een lang leven met ge­zond­heid? Ons leven is vaak met oogkleppen op. Wat wil God ons geven doorheen deze grote crisis. God wil niet dat ons leven minder wordt. God heeft altijd grote plannen met de wereld. Wie ziet dat?

Het is moei­lijk om over God te spreken, ook in deze tijd. Kennen we God? Weten we wat God wil? Daarom is het goed dat wij ons geloof beleven, met alles wat de kerk ons in deze Goede week biedt. Wees niet bang.

God wil ons bevrij­den van alle angst en ons brengen tot een overgave aan Hem, zoals we Jezus zien doen. We kunnen zoveel leren van Jezus en van Hem ont­van­gen. Hij zet ons in de waar­heid en in de wer­ke­lijk­heid, zoals deze corona­cri­sis dat ook doet, maar we beleven het nu vaak zonder God. God maakt het verschil. Daar is Jezus voor.

Wat is het leven? Ook al zeggen mensen soms niet bang te zijn voor de dood, er is zeker angst voor het lij­den dat eraan vooraf gaat, angst voor de een­zaam­heid die er kan zijn. Het lijkt wel of in deze maan­den van de Corona­cri­sis dit alles bij een groot aantal mensen sterk naar voren komt.

Is er dan geen ant­woord? Is er geen hoop? Is er nog leven? Wij kijken deze week intens naar Jezus, die gele­den heeft en gestorven is en begraven, maar op de derde dag verrezen.

Vandaag staan we stil bij zijn lij­den en dood, zoals we dat horen in het lij­dens­ver­haal. Als Jezus wer­ke­lijk voor ons de Zoon van God is, en dat geloof ik vast, dan is God zelf binnen­ge­gaan in het geheim van het lij­den en de dood.

God is geen God die zomaar het lij­den wil, als een masochist, die er behagen in schept. God laat ons wat anders zien in Jezus. We spreken over passie­zon­dag. Hij beleeft zijn lij­den met passie, met liefde en een missie, die Hem geheel vervult.

Het lij­den is vaak zo zinloos voor mensen; we kunnen er niet mee omgaan; we hebben er de nodige angst voor en kunnen ervoor vluchten, vooral door eutha­na­sie. Maar het kan ook een zin krijgen, niet uit zich­zelf, maar door degene die het moet onder­gaan. Hoe dan?

Naast Jezus intense licha­me­lijke lij­den is er ook zijn intense gees­te­lij­ke lij­den. Hij is afgewezen, als Zoon van God. Hij is bespot en uitgelachen, in de steek gelaten door vrien­den, verkocht en verra­den. Je zou er moedeloos en hopeloos van wor­den. Wat mensen Jezus aandoen, licha­me­lijk en gees­te­lijk, met een groot lij­den. Jezus geeft iets terug. Met zijn liefde. Zijn lij­den wordt vervuld met liefde voor de mensen die het Hem aandoen. Dat is zijn enige passie, om de mensen te red­den, om zin te geven aan het leven met het lij­den, een weg te openen en ie­der­een bij de God te brengen, die de enige Vader is van de hele mens­heid, want deze Jezus is verrezen.

Het is voor mij de enige vraag: Zien de mensen God nog, deze God. Het kruis, met het lij­den en de dood als open­ba­ring van God door Hem die aan dit kruis hangt, die alles vult met liefde, tot het uiterste toe; het gaat dan ook niet verloren en is niet zonder zin, want deze Jezus is verrezen en geeft het leven.

We moeten er doorheen, doorheen het leven, doorheen deze Corona­cri­sis, doorheen het lij­den en doorheen de dood naar de ver­rij­ze­nis. Ik hoop dat het steeds Pasen voor ons wordt, ook deze week, met dank aan Christus. Hem zij alle lof en eer. Hij is onze Heer. Amen.

Pastoor Van der Mee