Dankwoord pater Thomassen
gepubliceerd: zondag, 12 september 2021
Twee maanden waarnemend pastoor van de Bartholomeus- en Barnabasparochie. Een van de eerste taken van een (waarnemend) pastoor is om het parochiebestuur voor te zitten en daar zijn verantwoordelijkheid als leider van de parochie gestalte te geven. Bij mijn komst werd er net een nieuw bestuur ingericht, dat de komende tijd ook nog verdere aanvulling behoeft.
Het bestuur is dus in deze tijd op gang gekomen. Zelf heb ik mij beperkt tot de noodzakelijke handelingen als eindverantwoordelijke, want het is niet aan mij om zo’n korte tijd een nieuw beleid op te zetten. Dat zult u, de parochianen samen met de nieuwe pastoor en het nieuwe bestuur vorm moeten geven.
Alle praktische zaken konden gelukkig soepel doorgang vinden door de geweldige inzet van de secretaresse van de parochie Monique Stouthart. Waarvoor ik haar dan ook erg dankbaar ben.
In feite heeft de parochie mijn aanwezigheid het meest opgemerkt, denk ik, in de weekendvieringen en de vieringen door de week. Weliswaar speelden de naweeën van de corona nog mee in de beperkte aantallen, het niet mee mogen zingen en het ingewikkeld communie uitreiken, toch was dat heel fijn om te doen.
Het persoonlijk pastoraat is heel beperkt gebleven. Wel heb ik hier en daar enkele persoonlijke contacten gehad en communie bij mensen thuis gebracht. Eigenlijk vind ik dit de mooiste kant van het werk, maar het vraagt meer tijd om een band met mensen op te bouwen. Ik voel me hierin dan ook wel tekort geschoten.
Opvallend in beide parochies vond ik dat er betrekkelijk veel jonge mensen in de vieringen aanwezig zijn. Als ik dat vergelijk met andere parochie waar ik met regelmaat inval, dan is de deelname van jonge gezinnen een heel positief punt.
Een tweede opvallend punt wil ik opmerken en dat is dat er veel mensen hand- en spandiensten verrichten. Als je in de buurt van de kerk of de pastorie komt zijn er altijd wel mensen bezig. Dit geeft de parochies een zeer levendig gevoel.
Wel heb ik het gemist dat er geen overlegorganen in de parochies ontwikkeld zijn. Het was moeilijk te overleggen met (sommige) parochianen over de inhoud van het werk. Dit geldt zowel voor het pastoraat, de liturgie als de diaconie. Werk aan de winkel dus voor het nieuwe bestuur en de nieuwe pasto(o)r(es).
Deze twee maanden zijn snel voorbij gegaan. Dit heeft ook te maken met persoonlijke gebeurtenissen zoals de korte ziekte en het overlijden van onze medebroeder pater Cor Spruit, die ook in beide parochies zeer gekend was.
In alle beperktheid waarin ik heb kunnen werken ben ik wel heel dankbaar dat ik het heb mogen doen. Ik dank de vele parochianen die ik heb mogen ontmoeten en voor hun inzet: dat die inzet ook de komende tijd de parochies mag blijven dragen.
Uiteindelijk gaat het ook niet om ons, maar om de boodschap van Gods Liefde waar wij in hoop en geloof getuigen van mogen zijn in een wereld die die Liefde broodnodig heeft.
Tiny Thomassen cp